onu biz delirttik.

benim hayatımda öyle önemli bir insan var ki. böyle ona söylemesemde her gün evde olsun onunla uğraşıyım odasına şuursuzca giriyim bana facebooktan birilerini göstersin "ay sen su video'yu izledin mi" desin.. gülelim eğlenelim.
hayatını özel kılan insanlar vardır ya işte onlardan biri o. benim ablam, gururla söyleyebilceğim parmak gösterebilceğim örnek insan !

bazen o olmasaydı diye düşününce;
-o kadar çok sey yazamam ama bütün bu yazının ana fikrini tek kelimeyle anlatabilirim..kasmayın.
EKSİK olurdum. evet evet başka bir kelime gelemez buraya. eksik. o hayatımda diye hergün dua edebilirim ona tapabilirim,

senin bir ablan/abin var mı ? cevap -var- ise anlayabilirsin, tatlı kavgalar sürtüşmeler anne babaya şikayet önceden kardeşken simdi benim en yakın arkadaşım. niye yazıyorum nerden çıktı bu abla meselesi ? ben onu çok özlüyorum. ilk başlarda sevindim hemde çok başka şehire gitti rahatladım 5 yıl orda okuyacak oh mis! ama yokluğu evin her köşesinde.. evi ev yapan eşyalar süslü pahalı avizeler biblolar koltuklar değil.. kesinlikle değil! tek bir döşek olsun evde, ben yine ablamı hiç bir şeye değişmem.. o geri gelsin, okulu bitsin, elini işine alsın, kariyer yapsın, evlensin,mutlu olsun, çocuğu olsun.. nolursa olsun, o benim biricik ablam! seni çok seviyorum c.t

-seni ben delirttim.